donderdag 18 februari 2010

10:56

Ai, Holland, Fawaka? Alla sani bun? De kleine natte tijd is wel weer zo een beetje op zijn einde, is niet zo heel erg- als je het mij vraagt. Het kan zo hard regenen hier, word je soms een beetje bang van. Van de verte hoor je de regen al aankomen, zoals zo een soort test-cd om te checken of je speaker correct werken: “U hoort nu de trein naderen,…ssshuwhsuwhsung”, dat idee, zeg maar. Nou Jullie weten allemaal eigenlijk ook wel zelf wat regen is. Forget it. maar nu is het dus weer kleine droge tijd, dat betekent meer zon en hitte. Kan leuk zijn. Maar, omdat ik de afgelopen tijd vrij vaak ‘het verwijt’ heb gekregen dat ik te weinig over mijn onderzoek heb gebabbeld op het blog. Ik dacht dat jullie dat geen bal zou interesseren, maar ok- daar gaan we dan eens. Ik doe hier onderzoek naar een project dat is opgezet in de wijk Abrabroki, een van de achterstandswijken van Paramaribo (en daarmee van Suriname),dit project is bedoeld om kinderen die drop-out dreigen te worden op school, te behoeden om drop-out te worden. Door middel van een extra lessen, buiten schooltijd, wordt geprobeerd dit kind een persoonlijkheidsontwikkeling te laten doorgaan. Zo krijgt het kind eerst persoonlijkheidstraining en gaan ze hierbij op een vormingsweekend, vervolgens krijgen ze basistheorie over het beroep waar ze in het volgende stadium stage gaan lopen, dan lopen ze dus stage in een van de vier beschikbare sectoren, horeca, hovenier, onderhoudsmedewerker of textiele vorming en afgesloten wordt met herhaling van het eerder geleerde. Mijn taak bestaat eruit om te onderzoek hoe dit project verloopt, ik doe een effectstudie hiervan. Dus ik kijk wat de resultaten zijn van dit project en deze leg ik langs de doelen die beoogd worden door de oprichters. Hiervoor interview ik de oprichters, de maatschappelijk werkers, de trainers van de cursussen, de kinderen zelf, mensen uit de buurt, docenten en schoolhoofden en elk ander waarvan ik denk dat dit nodig is. Op deze wijze probeer ik te achterhalen wat de veranderingen zijn welke het kind heeft doorgemaakt in de afgelopen 18 maanden dat het Alternatief Curriculum loopt, en veroorzaakt zijn door het Alternatief Curriculum. Het lastige aan dit onderzoek is dat de eerste groep eigenlijk pas net klaar is, waardoor het heel lastig is om een gedegen uitspraak te kunnen doen over de resultaten hiervan. Zo kan ik bijvoorbeeld niet gaan meten of er bepaalde verschijnselen in de wijk zijn afgenomen, of de kinderen nu succesvoller zijn dan voorheen in de zin van vaste baan, inkomen, huisvesting etc. Dus leg ik me toe om de verandering te meten in de vorm van gedragsverandering. Ik kijk of ze bijvoorbeeld minder te laat komen, of ze zich beter kunnen concentreren, of ze minder snel boos worden, of ze netter kunnen werken, of ze weten wat ze willen worden, of ze het belangrijk vinden iets te leren. En bij dat alles vraag ik waarom ze dat vinden en wat hetgeen is dat dit veroorzaakt heeft. Best interessant, en soms best lastig. Mensen zijn hier niet snel geneigd om met vreemde mensen (bakra’s like me) te praten, helemaal niet over gevoelige dingen, ook zijn ze heel snel geneigd wanneer je dan toch met hen praat, heel erg sociaal wenselijke antwoorden te gaan geven. En daar heb je dus niets aan. Dan heb je wel schitterend mooi hoge resultaten van het programma maar zo invalide als koos Alberts. Dus probeer ik vertrouwen te winnen bij de kinderen, door met ze te voetballen, door ze te helpen met moeilijke opdrachten tijdens lessen, door ze af en toe op te halen en weg te brengen waar ze zijn moeten- en alles steeds terwijl ik probeer uit te leggen dat ik niet van de organisatie ben, en dat ze dus gerust tegen mij kunnen zeggen als ze iets niet goed vinden, dat ik dat niet tegen hen ga gebruiken. Dat lukt aardig, maar nog steeds in gesprekken als ik bijvoorbeeld vraag: “jok je wel eens?” krijg ik: “nee, ik jok niet” als antwoord. Ik: “echt niet, jok jij nooit?”, hij: “nee, jokken houd ik niet van”. Ik: “ik geloof er niets van, kinderen jokken wel eens, ik heb ook wel eens gejokt” Hij: “ik heb één keer voor mijn tante gejokt, toen ik een stuk vlees had gepakt, en zei dat mijn neefje het had gedaan.” Ik: “en…geloofde ze dat?”,”nee, want mijn neefje was nog een baby….Oh ja en ik jok wel een voor mijn vrienden…” en dan komen de verhalen, maar je moet het een beetje op gang brengen. Het is ontzettend leuk om te doen, en nu al kan ik zeggen dat die kinderen mij veel meer vertellen dan ik zelf van te voren gedacht had. Het is ook schitterend om anderhalf uur met zo een kind achtereen te praten, want het taalgebruik is zo nu en om in te lijsten. Ik sluit af met een paar mooie quotes voor jullie:

-“…maar draag hem al 2 jaar niet meer,…nu hebben we weer geld om hem te laten maken. Ik bril al vanaf mijn vijfde.”

“Ik vind school toch best wel belangrijk ja, toch wel. Als ik niet naar school ga, moet ik in de zon werken later. Ik wil een kantoor met airco.”

-“ik wil later alles eigen. Eigen huis, eigen werk, kinderen, vrouw.” Ik: “eigen vrouw?” “ja”, ik: “en een andere vrouw?” hij begint zacht en dromerig ‘voor me’ te lachen.

-“nee, ik kom soms niet op tijd, blijf ik hangen in de stad, ik wandel gewoon, naar een paar dinges te kijken. Of als ik te laat opsta…”

-op de vraag hoe hij omgaat als iemand iets lelijks over hem zegt. “ik maak mijn mond niet dicht, nee, als iemand mij gaat pinaren- dan praat ik dat jij het niet leuk vindt dat ik mijn mond open maak.”

-“je kunt niet zomaar komen onbeschoft tegen me te praten”

-Een jongen droomt van een rap carriere, en hij “muziek in cd zetten”.

-“toen zei ik tegen dat meisje, ‘ik ga je een dagje rammelen hoor’”

-Een jongen moet op school harken als hij te laat komt. “Nee, soms ga ik niet naar school gaan. Dan moet ik harken, harken, harken en ik loop niet anderhalf uur naar school om te komen harken.”

-Vind je het moeilijk lang naar de docent te luisteren? “Nee hoor, als ik fris (een flesje drinken) of een snoep heb, kan ik de hele dag zuigen, verveel ik me niet.”