Afrikaanse Diamant

Geef Tyas extra fotoruimte kado!
Home / Indiaan, hoe ben jij?

Indiaan, hoe ben jij?

13 dec. 2009
🇸🇷 vanuit Suriname

Zo, we zijn weer geland. Eerst opgestegen uiteraard

, maar nu weer galant. Om het chronologisch kloppend te houden begin ik met het verhaal van de kaaiman. Vorige week vrijdag gingen op een kaaimannentocht. Eerst zouden we wat dolfijntjes gaan spotten. Dat was aardig (had er vorig jaar al een hele hoop gezien), we zagen er niet zo gek veel dit keer. De teller bleef staan op 5. Daarna vaarden we verder om in het moerasgebied kaaimannen te gaan spotten en vangen, maar niet voordat we hadden gegeten in het dorpje. Na het verorberen van de nasi met kip gingen we de swamps in. Muggen! Nee echt, wat een hoop van die krengen daar zeg. Is dat nodig? Ingesmeerd met deet, muggenmelk, lange kleding en een lemmetje over mijn hoofd uitgeknepen was ik redelijk beschermd. Wat prikjes her en der mochten de pret niet drukken. In kleine bootjes van 4 personen gingen de swamp in dus. Ik zat in de ‘vangboot’, wij zouden de kaaimannen vangen en dan aan de anderen tonen. Ok. Wilde al heel lang die beesten eens vangen. Blijkt dit gewoon supersimpel te zijn. Ze liggen in het water, jij schijnt met een lamp- de ogen lichten oranje op. Je vaart er op af, neemt een stok met een lus, doet deze om het hoofd –de kaaiman blijft stil liggen
- en je trekt de stok omhoog, kaaiman gevangen in de lus. Easy as that. Maar toch is het spannend. Want het is en blijft een heftig beest, met tanden. Maar de allergrootste kaaimannen, ze kunnen tot zo een 2.5 meter worden hebben we laten liggen, we hebben ze gevangen tot een metertje ongeveer.
Toen na afloop vroeg een van de ‘gidsen’ of ik een keertje mee wil op pad om de grote jongens te vangen en misschien slangen zoals anaconda’s. Omdat hij zag dat ik niet bang was en graag grotere wilde vangen. Klopt wel hoor, maar anaconda’s vangen…? Maar we gaan het doen, binnenkort.

En toen maandag gingen we dus vertrekken naar Palumeu. Een van de laatste indianen dorpen. Veel verwachting had ik ervan om de indianen te zien, kijken hoe zij leven- of zij nog steeds hun oor op het zand leggen om te horen dat de bizons eraan komen. Om te checken of zij nog wel eens een regendans doen. Om te kijken waar de totempaal staat. Etc etc.

Nadat we de hond bij de assistente van de dierenarts gebracht hadden (pretty safe oppas adres he) reden we naar vliegveld ‘zorg en hoop’. Het vliegveld in Paramaribo voor binnenlandse vluchten. Een mini vliegtuigje zou ons in een uurtje naar plaats van bestemming brengen. Het was ontzettend schattig, dat vliegtuigje. Wat een dingetje zeg. Staan? Ho maar. Je kunt er net in zitten met 16 man. Schitterend.
Landing was ook soepeler dan met die grote kisten, vond het een mooie ervaring. Daar aangekomen, met een grasveld als landings- en startbaan, begon het avontuur. Het is een mooi stukje natuurgebied daar, de noordkant van het amazone-woud. We hebben mooie plekjes gezien door met boten (er zijn geen wegen in een straal van 200 km) te varen naar bestemmingen en daar of te chillen, met of zonder hangmat (te noemen hangmateren)
of een wandeling door het woud. Schitterend, net als andere wouden is het groen, groen en nog eens groen. Wel veel verschillende kleuren groen, ik had het geluk nog één aapje te kunnen zien, jammer was dat hier de teller stokte wat betreft beesten in het bos. Wel hadden we op de heenweg al een rode slang zien zitten aan de waterkant.
Mooi beest- wel waren we blij dat we gescheiden waren door een strook water… We hebben anderhalve dorpswandeling door het indianendorp gemaakt. En alhoewel het ontzettend interessant was een beetje rond te kijken daar en proberen te zien hoe ze dan leven, was het toch een beetje een openlucht museum.
We kwamen precies daar waar ze wilden dat we kwamen en zagen dus ook alleen datgene waarvan de indianen wilden dat we dat zagen. Het is nou eenmaal een heel gesloten en teruggetrokken volk. Dat beeld is dan ook bevestigd. Daarbij zijn ze ook, eerlijkheid gebiedt me te zeggen, niet zo vriendelijk. Geen open ontvangst, geen hartelijkheid, nada. Dit ondervond ik goed toen ik ging meevoetballen met de jongens/mannen, die elke dag op een groot veld tegen zonsondergang voetbalden. Ze zeiden dan wel ja op de vraag of ik mee mocht doen, maar verder geen woord tegen mij, geen bal werd me toegespeeld, nops. Jammer zeg. Ik liet me niet kennen en besloot maar te gaan verdedigen dan zodat ik zelf de ballen kon afpakken. Maar ze doen gewoon niet vriendelijk, ook niet als ik ze tegenkwam ergens in de week of zo. Daarbij is het mooie beeld dat wij ons voorstellen van indianen in werkelijkheid anders.
Ze lopen in spijkerbroeken en moderne Gucci shirts. Ze hebben gigantische speakers waar ze muziek uit knallen ’s nachts. Er blijken helemaal geen bizons in Suriname te zijn, haha.

Het was een mooi kijkje, maar wel echt een kijkje. Interactie of contact sowieso was niet aanwezig. Gelukkig hadden we een heel erg gezellige groep, allemaal Nederlanders natuurlijk, waar we in de avonden gezellig mee konden zitten en pogingen deden de meegevlogen dranklading te doen verdwijnen…

Reacties

Reacties

Floor
13 dec. 2009, 18:01

Nee schatje? Geen bizons in Suriname? Hahaha! En jij maar elke ochtend met je oor op de grond, geen oog dicht gedaan.. Haha. Jammer he dat ze zelfs in de rimboe toeristenpleisters maken! Het zou toch mooier zijn als je zelf zo'n stam ontdekt en volledig opgenomen wordt. Nu hebben ze gewoon geen zin in wéér een groep toeristen, hoe leuk jullie ook zijn. Het zal voor jou ook wel raar zijn om met voetbal genegeerd te worden, dat is meneer natuurlijk niet gewend! Daar word je "humble" van en dat kan jij (maar ik zeker ook) wel een beetje gebruiken! Doe je trouwens voorzichtig als je binnenkort Anaconda's gaat vangen? Zou leuk als je er nog bent als ik je in Januari kom opzoeken... Tot heel snel lievie! X

Maarten
14 dec. 2009, 12:25

dapper doen op een boot en uitgenodigd worden om anaconda's te vangen maar blij zijn dat die 'enorme' slang aan de andere kant van het water zit, ik zou er nog even nadenken voor je op jacht gaat..
Wel jammer dat ze zelfs in het regenwoud een soort atractie parken bouwen, maar goed, weer een ervaring rijker toch!

wendi
01 mrt. 2010, 19:18

GEWELDIG!!!!


wil ook een keer heen :)

wendi
01 mrt. 2010, 19:19

PS: JIJ bent echt een hele leuke verschijning!!

Vrouwen voor het oprapen lijkt mij!

Succes!

{{ reactie.poster_name }}
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Laatste verhalen

Alle reisverhalen

Laatste reacties

Meer reacties

Laatste foto's

afscheidsfeest en Sipi Falls

Blijf op de hoogte!

Laat je e-mail achter en ik stuur je een mailtje als ik een nieuw verhaal of nieuwe foto's op de site heb gezet.

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ mailingForm.errorMessage }}
Je bent nu aangemeld voor de mailinglijst!