Ai bung!

Fakka Holland? No spang overzees? Hier sowieso geen spang, wat denk je. Rennen en je druk maken- dat gebeurt hier niet. Is even aanpassen, al '>met al.

Gister was trouwens fabuleus. Het was de 34^e srefidensi, oftewel de 34^e onafhankelijkheidsdag. Een soort kruising tussen bevrijdingsdag en koninginnedag bij ons. Maar dan net even anders. (Maar dat spreekt voor zich.) De vrouwen van Creoolse afkomst allemaal schitterend traditioneel aangekleed

, in Kotomissi's de show stelend, nou is het natuurlijk ook hun show, dus vooruit. Want mij is uitgelegd dat de Creolen ernstig vóór waren en de hindoestanen ernstig tegen, voor/tegen de onafhankelijkheid. Dus op srefidensi pakken de Creolen behoorlijk uit, hapjes/drankjes, dansen, spelen, etc- maar vooral paraderen ze, ja er wordt -bijna professioneel (en dat woord gebruik ik niet snel over Suriname)- geparadeerd. Complete families uitgedost in dezelfde stof en vormen. Grote rollen stof ingekocht en naaien maar... de kleine kindjes hier hebben sowieso van zichzelf al een niet te missen schattigheid over zich gedrapeerd, maar voltooid gekleed in dezelfde klassieke outfit, maar dan in miniatuur formaat, als siblings en moeder (vaders beperken zich veelal tot een Suriname pet en drank van lokale makelaardij) zijn ze helemaal om op te vreten, zoals u allen zult snappen. Heb ze niet opgevroten, heb het gehouden bij de vele versnaperingen langs de kanten- want voor hen die het nog niet wisten- de Surinaamse Parel is geboren met honger...

Dusdanig genietend van het paraderen langs de waterkant, zijn wij, als familie, niet eendrachtig gekleed, neergestreken op een ‘terras', in elk geval een aantal stoelen, en hebben vanaf hier het heen en weer geschuif gade geslagen. Goed vermaak in Suriname- als je er van houdt. Maar dat geldt voor alles hier...

Winkels, ach man die winkels hier. Of beter gezegd het personeel aldaar. Het spijt me om te zeggen, maar veel Surinamers zijn niet bijster pienter, óf kunnen heel goed doen alsof. Als ze aan het werk zijn, lijkt het steevast alsof het hun eerste dag is ofzo. Kom op zeg. Waar is de routine? Ben ik in een barretje (en deze zijn schaars- er zijn hier meer supermarkten met tafels), zit ik aan de bar (helemaal uitzonderlijk) en hoor ik iemand iets bestellen in de trant van 4 drankjes ofzo. De man die werkzaam is in dit tentje, pakt twee drankjes, plaatst deze op een dienblad. Pakt dan een flesje, en een bekertje. Zet het flesje weer in de koeling. Pakt het flesje toch terug, vult het bekertje met ijs- maar weet niet waar dit ijs in te doen. Hij draait zich om. Bekertje nog altijd in de hand. Besluit dan maar het bekertje ook op het dienblad te zetten. Pakt nog een flesje erbij (4 voor degenen die mee hebben geteld), en probeert na dit flesje op het dienblad gezet te hebben- veegt zijn hoofd af met een achterzak-doekje-, het dienblad op te tillen, maar er staat nog een flesje (4 voor degenen die mee hebben geteld), vervolgens poogt hij het dienblad op te tillen én het andere flesje te pakken. Maar oh nee, zijn handen zijn niet groot genoeg. Met twee handen veegt hij het zweet van het hoofd. Het lukt niet. Het lukt niet. Hij weet het even niet meer. Er is nog wel ruimte voor 6 flesjes op zijn dienblad. Hij draait zich om naar de koeling, maar besluit toch niet het flesje terug te zetten, probeert weer alles op dezelfde wijze te tillen, dus zonder succes. Nog voordat het einde zichtbaar werd, ben ik de tent uitgelopen. Waar is de routine? Kom op zeg. Sta ik laatst gewoon 25 minuten op degene te wachten die een kopietje van mijn sleutel maakt. Ze weten gewoon niet(s), terwijl het een sleutelmaker is, kom op: ZIJN JULLIE WEL LEKKER, HUH? Tsja, soms blijkbaar niet dus. Er zijn bepaalde dingen die gewoonweg niet gaan wennen. Weiger ik aan mee te doen.

Onderzoek is bijna lopende, telefoontjes gepleegd naar betrokkenen, overleg gehad met de VU en de stichting. Maar wie is de eindverantwoordelijke? Ik toch zeker. Nou en of. Dus ga ik mijn stinkende best doen, wil echt proberen het af te hebben wanneer ik weer voet zet op NL bodem. Hoor van veel mensen die in het buitenland zijn geweest, dit hen niet gelukt is. Maar daar heb ik geen boodschap aan, denk dat ik het in mijn sitiuatie redden kan. Waar een wil is, is nog geen beweging in Suri...(maar ben geen Surinamer he).

Trouwens, mensen- jullie kunnen mij bellen tegen gewoon NL tarief op het nummer 0637085094. Tot nu toe belt enkel mijn liefje mij trouw. Blijf me bellen schat, mis je vaak (alhoewel het horen van je stem dit eigenlijk alleen maar meer maakt...)

Keep make me miss y'all...