Yes man, I made it.
Suriname, vlakbij de evenaar, hoe is het?
Ja het is warm. Drukkend. Vochtig. Sub-tropisch zonder sub...
Maar dat is wel bekend, wist ik ook dondersgoed bij vertrek. Daarbij moet ik me ook niet
zo aanstellen want heb voornamelijk in de schaduw van de veranda vertoefd, met hier en
daar een verkoelende duik in het zwembad. Verklap al zo even dat we dus een zwembad hebben.
Koloniaal? Misschien wel, maar vooral erg lekker.
Zondag dus aangekomen op vliegveld Zanderij. Vlucht was sowieso goed begonnen, het toestel- dat tevens het enige toestel van de Surinaamse Luchtvaart Maatschappij (SLM) is- behoefde nog enige last-minute reparaties...Ook moest de keuken nog een beurt krijgen want daar zat geen stroom in, koude maaltijden? Nee, stroom werd gefixed, door mannen van de KLM, en al met al konden we met een half uurtje vertraging proberen op te stijgen.
Denk daarbij ook nog eens dat er veelal afgekeurde KLM piloten het gezag voeren in de cockpit van de SLM, en het feest is compleet. Maar alle gekheid waar je het hebben wilt, verder ging het prima hoor. In de ochtend bij het inchecken was het nog even komisch, toen de incheck-dame checkte of het klopte dat ik een moslim maaltijd had aangevraagd.
Ja dat klopt, vertelde ik haar. Ok. In het vliegtuig kwamen ze ook nog een keer naar met toe om te vertellen wat ik kon kiezen, wat halal was- de ietwat verbaasde blik toen ik 2 uurtjes daarna een vodka-sprite bestelde...
De landingsbaan was vrij bij aankomst, één landingsbaan (hoorde dat laatst een KLM vliegtuig moest wachten te landen omdat de landingsbaan niet vrij was.(?) Rondjes vliegen. Ben blij dat ons dit niet overkwam aangezien de SLM volgens mij
maar net genoeg tankt van start-tot landingsbaan...) prijkt op het vliegveld aldaar/alhier. Ik vond dat ik geluk dat ik dicht bij de uitgang zat waardoor ik snel buiten was en en snel door de -altijd vriendelijke, mwah- douane heen was. Maar dan moet je nog wachten op je koffer
altijd, hoort erbij. Dus wachtte ik. En wachtte ik. En er kwamen wel wat koffers voorbij gedraaid op de band, maar deze werden er met zo een slakken-tempo opgezet (dat zie je als je kijkt hoe snel de band draait en hoe ver de koffers uit elkaar liggen), dat het nog wel eens even kon duren eer dat mijn spullen tevoorschijn zouden komen. Dat in combinatie met het feit dat ik heel vroeg op Schiphol had ingecheckt om de lange rij daar te voorkomen, maakt dat ik al met al ruim anderhalf uur aan de band heb staan turen. Gelukkig was ik niet de enige daar, gedeeld leed is minder leed zullen we maar zeggen.
Toen ik in het bezit was van de spullen stond daar mijn ontvangstcomité. Bestaande uit mama,mijn moeder, Julesmijn stiefvader, Huub/Bertus, mijn broertje en Pim, vriend van mn ouders die helpt met de bouw-werkzaamheden. Dat was leuk, had 2.5 maanden mijn moeder en co niet gezien- dus dat is gezellig.
Toen kreeg ik de keus voorgelegd, naar de waterkant of naar (het nieuwe) huis? Tot overgrote vreugde van Huub koos ik voor het laatste. Was inmiddels wel erg nieuwsgierig geworden na alle verhalen en met mobiele telefoon geschoten foto's...Het huis is super cool, overal lopen beesten in de rondte die in eigendom zijn van de buren (koeien, paarden, honden , katten, pauwen, kippen etc.)- heel levendig dus. Een grande tour van Huub later en de uitreiking van Huub zijn nieuwe GEOX schoenen en Jules zijn flesje Ketel jonge jenever uit dewonderlijketaxfree wereld van schiphol, zat mijn eerste dag erop. Of nou ja dag, avondje. Toch is het een vreemde gewaarwording hoor. Mijn ouders die de woonboot, de lekkerste plek van Haarlem verruilen, en nu te zien wonen op een plek waar wél de auto voor de deur geparkeerd staat, hihi.
De andere dagen heb ik niet zo vreselijk veel gedaan, zal ik u dus besparen. Suriname is traag, daar gaan vast nog vele voorbeelden van volgen- maar voor nu volstaat de mededeling. Vandaag, donderdag, moest ik me melden bij de stichting die het project uitvoert dat door mij onderzocht gaat worden. Een beetje aftasten wat zij van mij verwachten, wat ik van hen kan verwachten. De dame die mij begeleidt heeft ook Criminologie gestudeerd, aan de VU nota bene, maar is niet zo ver gekomen...kan gebeuren natuurlijk- extra reden om mijn expertise en al extra in de groep te gooien.
Belangrijk zal worden om goed te schipperen tussen de belangen van de stichting, namelijk het (doen gaan)verwerven van overheidssteun en het schrijven van een wetenschappelijke scriptie. Maar ik heb vertrouwen in de zaak, dus ga ik mijn uiterste best doen om dit tot een goed einde te brengen. Ik wil het, ik wil het goed doen! Ik ben vast beraden! Ik wil graag aan de slag, ik wil wat doen! Ik wil me nuttig maken! Ik wil gelijk beginnen!
...maar morgen, he. Suriname. No spang.
Ai..