Nog steeds in Fort Portal dus. Gisteren was best wel amazing, al met al. Ik heb zojuist gewoon mijn allereerste zakenreis gehad! En dat in Afrika, hoe is het…

De workshop zou plaatsvinden in hetzelfde hotel als waar wij verbleven- gunstig. En de workshop werd door ons, LDC, gegeven.

Dat wist ik niet- ik dacht dat we een workshop zouden krijgen. Maakt ook niet gek veel uit. We zouden om 08.30 uur beginnen, haha. Ik had geen idee wat het zou zijn en wie er zouden komen- wat voor figuren. Maar er kwam niemand. Om 09.30 kwamen er een 4 tieners binnengelopen. Geen woord zeggen, apathisch kijkend zoals sommigen dat hier zo goed kunnen. En verder gebeurde er helemaal niets. Om 10 uur zou de eerste Health break al zijn gepland. Maar dit was nog ietwat zinloos. Want de politie was er nog niet. Politiebureau zit een klein eindje verderop maar de heren en één vrouw bleken achteraf geen zin te hebben om nat te worden. Dus is het korps uiteindelijk maar door ons busje opgehaald- stelletje vedetten. Maar als ze dan komen, dan zijn ze ook wel volledig uitgedost.

Uniform en alles, alleen het wapen was achterwege gelaten. Verder waren er ook openbare aanklagers, social workers, probation officers en andere stakeholders in dealing with juvenlie offenders. De workshop was bedoeld om de figuren bij elkaar te brengen welke ervoor moeten zorgen dat er minder jongeren door het Oegandese strafrecht gaan. Diversion! Verschillende presentaties en opdrachten werden gegeven en voltooid. Tussendoor een Oegandese lunch. Matoke, de bananen puree aangevuld met wat andere werkjes. Het is hier werkelijk Matoke voor, Matoke na. Ongelooflijk. Hoe kan het dat ze er hier geen genoeg van krijgen, vraag je je toch af.

Vandaag was ik dus alleen, mijn collega’s zijn vandaag terug gereden naar Kampala, maar ik maak mooi van de gelegenheid gebruik hier in de buurt het weekend te verblijven. Vandaag een fiets gehuurd en door het bergachtige landschap naar wat grotten en een waterval gereden. Daar aangekomen kreeg ik een gids mee, genaamd Robert. Het is zeer apart, al die Oegandezen hebben zulke Britse namen- echt ongekend. Dat haalt gelijk een deel van de exotische belevenis weg. Maar anyway, Robert was super aardig en zo liepen we met zijn tweeen naar de bezienswaardigheden. Een persoonlijke gids dus, het was erg gezellig, hij was goed gebekt en kon ontzettend goed vertellen over alles dat we passeerden. De caves vond ik niet zo spannend, maar het watervalletje was alleraardigst.

Ook leuk dat ik eindelijk eens wat aardigheid in mijn digitale spiegelreflex camera krijg. Vind ik zelf tenminste. Zie zelf ook maar eigenlijk.

De fiets ontbeerde een spatbord, en regenen dat het deed op de terugweg vooral. Men kan zich dus nu voorstellen hoe ik er uit zag toen ik weer de stad in fietste. En later bleek vooral boven aan mijn broek, in het midden, een goed bruin spoor te lopen. Nu begrijp ik waarom sommige mensen me zo nakeken nadat ze mij in hadden gehaald op de brommer…

Morgen wil ik naar Kibale National Park om, als het kan, zaterdag chimpansees te gaan trekken. Pretty cool, ik hoop dat er nog plaats is. Want er mag maar een beperkt aantal mensen per dag. Duim voor mij.

Nog een paar losse floddertjes waarvan ik geen zin heb om er een heel verhaal van te maken maar u toch niet wil onthouden.

-Robert vertelde me dat je kunt zeggen of iemand arm is of niet. Want als iemand een golfplaten dak heeft, is hij niet langer arm. De lokale bevolking snapt dan ook helemaal niets van alle blanke die hier dingen bouwen met rieten daken (wij vinden het mooi). “We are running away from those roofs, and you are wanting them.” Hij vreest dat wij blanken dan rechtop moeten slapen wanneer het zal gaan lekken…

-Robert en ik praten over AIDS en haar invloed in dit land. Ik zeg dat ik het zo erg vind dat er nog altijd geen kuur voor gevonden is heden ten dage. Robert vraagt mij of ik denk dat het er ooit van komt. Ja, zeg ik, ik denk het wel- want als ze mensen op de maan kunnen laten landen… Robert glundert, Yes, roept hij. Want hij heeft net te horen gekregen dat een Europese man, die in Amerika is geweest ook voor een tijdje (hier vinden ze Amerikanen super knap en slim), wel denkt dat er een medicijn tegen AIDS zal komen. Dus dan zal dat ook, denkt Robert. Yes! Maar is het echt yes?

-Museveni is al 24 jaar de president. Begin 2011 zijn er weer verkiezingen en zal hij op nieuw herkozen worden. Of dat heel goed is, weet ik niet. Maar het gebeurt. Mooiste reden waarom velen op hem stemmen, is: “ik ga toch niet stemmen op een loser, what would that make me? En hij is de enige die kan winnen”, altijd goed om lokale kranten te lezen. The winner takes it all, zeg maar.

-Gister tijdens de lunch. Een politiedame staat achter mij in de rij. Zij vertelt mij dat je achteraan je handen kunt wassen. Ik vertel haar dat ik dat zojuist boven al gedaan heb. Zij kijkt naar mij alsof ze dat niet gelooft. “Oh that is right, you Europeans eat with a fork…”

-Onze chauffeur van het LDC bracht ons naar Fort Portal. Aardig. Ja. Hij is bril dragend. Ik zat achter hem. Op een gegeven moment doet hij zijn bril af- of dit überhaupt zo verstandig is weet ik niet. Maar hij steekt een pootje in zijn oor, draait deze goed rond en dergelijke en stopt vervolgens het pootje met lading in zijn oor. Grote lading.

-Het is een serieuze workshop. Iemand van de social workers wordt gevraagd naar voren te komen en iets te presenteren. Dat doet zij ook. Op blote voeten…

-De workshop is klaar. Er zijn allerlei dingen uitgedeeld. Denk aan mappen, papieren en dergelijke. Wil ik weggaan, is mijn map met aantekeningen verdwenen. Blijkt later een van de politieagenten het te hebben meegenomen. Terwijl deze echt afgezonderd van de rest lag met mijn naam erop. Oftewel bestolen door de politie…